جوان آنلاین: تیم فوتسال بانوان ایران با عبور از دیوار چین موفق به کسب سهمیه حضور در جام‌جهانی شد.
شاگردان فروزان سلیمانی که با شکست مقابل ژاپن در نیمه‌نهایی جام ملت‌های آسیا از حضور در فینال بازماندند و راهی رده‌بندی شدند با دبل مارال ترکمان و تک‌گل نسترن مقیمی، چین میزبان را ۳ بر یک شکست دادند و بر سکوی سوم ایستادند تا اگرچه دست‌شان از رسیدن به جام قهرمانی این دوره از رقابت‌های جام ملت‌های فوتسال زنان آسیا کوتاه ماند، اما حداقل موفق به کسب جواز حضور در جام‌جهانی فوتسال زنان شدند که قرار است پاییز امسال در فیلیپین برگزار شود.
تیم ملی فوتسال بانوان ایران در حالی با ایستادن بر سکوی سوم به کار خود در جام‌ملت‌های آسیا پایان داد که انتظار می‌رفت با هت‌تریک قهرمانی به خانه برگردد.
اما سؤال اینجاست که چگونه ایران تاج فوتسال آسیا را از دست داد؟ بسیاری نوشتند و تیتر زدند که سامورایی‌ها به فرمانروایی فوتسال بانوان ایران در آسیا پایان دادند. پربیراه هم نبود. ژاپن هفت سال کار و رشد کرده بود و نتیجه تلاشش را هم دید. اما آنچه در این میان نباید فراموش شود این است که چرا سامورایی‌ها توانستند به فرمانروایی دختران ایران در آسیا پایان دهند؟ آیا این موفقیت را صرفاً به واسطه تلاش خود به دست آوردند یا خود ما هم در آن سهم داشتیم؟
یافتن پاسخ کار دشواری نیست؛ آنها کار کردند و هیچ شکی در آن نیست، اما آنچه باعث از دست رفتن فرصت هت‌تریک قهرمانی ایران در جام‌ملت‌های فوتسال بانوان آسیا بود، نه تلاش و رشد هفت ساله ژاپن که فراموش کردن قهرمانانی بود که به‌رغم افتخارآفرینی خانه‌نشین شدند، درست آن زمان که ژاپن روی بانوانش کار و سرمایه‌گذاری می‌کرد! ما قهرمانان خود را فراموش کردیم، به همین راحتی، آن‌هم برای مدت زمان زیادی. البته وقتی سراغشان رفتیم برایشان کم نگذاشتیم، اما زمان از دست رفته را نمی‌توان جبران کرد و این را در جریان مسابقات جام‌ملت‌های فوتسال بانوان آسیا به وضوح دیدیم.
کافی بود چند ماه، فقط چند ماه زودتر یاد قهرمانان خود می‌افتادیم که اگر افتاده بودیم هنوز هم جای امیدی بود، اما ترک عادت موجب مرض است، خصوصاً در ورزش ایران. ما عادت کرده‌ایم به کار دقیقه ۹۰. عادت کرده‌ایم به خوابیدن در باد موفقیت‌ها و همین ما را از ادامه مسیر بازمی‌دارد و راه را برای رقبا هموار می‌کند، بی‌آنکه این داستان تجربه شود. ما عادت داریم به گزیده شدن‌های مکرر از یک سوراخ و همین عادت‌های ناخوش باعث شد به راحتی شاهد از دست رفتن قهرمانی باشیم و به کار خود با ایستادن بر سکوی سوم آسیا پایان دهیم. سکویی که ایستادن روی آن برای فوتسال بانوان ایران که دو عنوان قهرمانی را یدک می‌کشد ناکامی مطلق است. ناکامی که نه به واسطه عدم توانایی تیم و بازیکنانش که به دلیل نداشتن برنامه‌ای درست و به‌موقع گریبان بانوان ایران را گرفت. گریبان دخترانی که تک‌تک‌شان حرفهای زیادی برای گفتن دارند و وزنه‌ای قابل اتکا هستند برای هر تیمی که وقتی کنار هم جمع می‌شوند می‌توانند کاری کنند کارستان، درست مثل کسب عنوان قهرمانی آسیا، اما برنامه که نباشد، حتی همین ستاره‌های پرتلاش و مستعد هم کاری از پیش نمی‌برند.
کاش، اما این ناکامی درس عبرت شود برای آنکه این بار به موقع و نه دقیقه ۹۰ تیم‌ها را دور هم جمع کنیم تا هم زحمات بازیکنان هدر نرود و هم شاهد ناکامی‌هایی نباشیم که دلیل اصلی آن بی‌برنامگی و عدم مدیریت زمان است. کافی بود این تیم همانند ژاپن طبق برنامه تمرین و کار کرده بود و دیدار‌های تدارکاتی خوبی برگزار می‌کرد تا امروز تیمی که در حسرت قهرمانی چشمانش پر می‌شود، نه دختران فوتسال ایران که سامورایی‌ها باشند، اما صدحیف که قدر داشته‌های خود را ندانستیم!
فروزان سلیمانی، سرمربی تیم فوتسال بانوان ایران بعد از کسب عنوان سوم در جام‌ملت‌های فوتسال بانوان آسیا برتری مقابل چین را به مردم تقدیم کرد: «ما برای قهرمانی به این جام آمدیم و متأسفانه نشد. بعد از بازی با ژاپن روحیه تیم خراب شد و توان ذهنی بازیکنان افت کرد، اما در همان یک روزی که فرصت داشتیم، سعی کردیم شرایط را تغییر دهیم و آنها را مهیای دیدار رده‌بندی کنیم و توانستیم از سد میزبان عبور و سهمیه حضور در جام جهانی را کسب کنیم. باید اول می‌شدیم. برای ما تفاوتی بین تیم دوم و سوم ندارد. ما قهرمانی می‌خواستیم و جای بانوان ایران در فینال خالی است.»
